خورشیدِ عرش و أرض و‌ سما آفریده شد            عـشـقِ خـدا و شـیـرِخـدا آفـریـده شـد

اسـطــورهٔ نـجـابـت و دردانــهٔ وقــار            مـحــبــوبـهٔ تــمـام نـمـا آفــریــده شـد

از اقـتـدارِ چـادر او کـعـبه شرم کرد            آئـیـنـه دارِ حُجـب و حـیا آفـریـده شد

بر دستهـای عـالـمِ بـالا نگـین نشست            دُرّ رکــابِ آل کـــســا آفــریــده شـــد

زینب رسید و پـشتِ درِ خـانـهٔ عـلـی            گـرد آمـدیـم و خـیـلِ گـدا آفـریـده شد

جانم فـدایِ سـورهٔ وٱلعـصرِ فـاطـمـه            بسکـه صبـور بود… بلا آفـریـده شد

ذکر قـنـوتِ نافـلـه‌اش «یاحسین» بود            اصـلا بـرایِ کـرب وبـلا آفـریـده شد

سر را به سجده داشت به همراهِ کائنات            بر تـربتی که محـضِ شِفا آفریده شد!